.می درخشی تا ستاره
مثل «شمعی که توی باد»
فکر خاموشی نداره
صبح فردایی که نیستی
همه جا پر شده از تو
قلب پاک و نازنینت
می تپه دوباره از نو
یاد تو همیشه زنده ست
توی قلبا خونه داری
جای تو باغ بهشته
ای مسافر بهاری
خیلی سخته که یه آدم
هنرش ضرب المثل شه
از حالا باید «فرشته»
اسم تازه ی «عسل» شه